Het *apéritif* was in eerste instantie een medicijn, net als cola. Het woord *boisson apéritive* werd gebruikt om bijvoorbeeld een kruidendrankje aan te duiden, voorgeschreven door een arts, om de eetlust te openen/stimuleren. Het woord komt van het Latijn *aperire* wat openen betekent. Pas vanaf 1860 werd er een drankje met alcohol mee aangeduid en vanaf die tijd gebruiken we het woord apéritif. Ook vandaag de dag wordt het *apéro* dus nog steeds gedronken om de eetlust op te wekken, alleen hoef je er niet speciaal ziek voor te zijn.

Je moet eigenlijk een onderscheid maken tussen een *apéritif* en een *apéritif dinatoire*. Beiden beginnen om een uur of twaalf wanneer het tussen de middag is, een uur of zeven / half acht voor ’s avonds. Word je uitgenodigd voor het apéritif dan zul je waarschijnlijk een drankje drinken, hier in het Zuiden vaak pastis, en wat pinda’s, nootjes, olijven of saucisson erbij eten. Daarna eet je gewoon thuis.

Ga je naar een *apéritif dinatoire*, moet je dit een beetje als een borrel zien met een buffet. Vaak neemt elke gast wat te eten of te drinken mee en borrelen we tot laat in de avond. Er staat genoeg op tafel, dus eten hoeft niet meer.